Africalia heeft de kunstenaars ontmoet die een residentie hebben genomen bij onze partners van l'Atelier Graphoui en de Wiels.Het doel was om een beter inzicht te krijgen in hun artistieke achtergronden en praktijken, en om hun indrukken te verzamelen van de residentie-ervaring die door de partner werd ondersteund.
Het eerste portret is van Eva Diallo. Ze is een visueel kunstenares, documentair fotografe en onderzoekt hoofdzakelijk het migratiethema. In haar werk legt ze een diepmenselijke blik op de vaak moeilijke tocht van mensen die Afrika voor Europa verlaten. Haar laatste project, “Bolol”, gaat in op de reis die twee neven van haar vanuit Senegal naar Europa ondernemen.
Geboren in Zwitserland, als dochter van een Senegalese moeder en een Zwitserse vader, heeft Eva, nadat ze tijdens haar jonge jaren talloze vakanties had doorgebracht in het geboortedorp van haar moeder, er in 2018 voor gekozen zich in Dakar te vestigen. Aan haar liefde voor de fotografie van kindsbeen af dankt ze familieherinneringen die fotografisch werden vastgelegd door haar vader. Hij schonk haar ook haar eerste foto-apparaat, een oude Pentax. Ze fotografeert haar familie en documenteert het leven samen met haar neven in Senegal. Ze vreest het vergeten, probeert kostbare momenten vast te leggen en geeft nederig toe een zwak geheugen te hebben.
Voortdurend op zoek naar wat haar raakt, is het migratiethema al snel centraal komen te staan in haar werk. Na haar opleiding tot fotografe, assisteert Eva een fotograaf in een vluchtelingenkamp in Zuid-Italië. Ze merkt algauw het gebrek aan evenwicht in de media als het over migratie gaat, vooral toegespitst op de Westerse angsten die voorbijgaan aan de Afrikaanse perspectieven. Toen ze in het kamp aanwezig was, grijpt ze in haar project “Bolol”, (“de reis”, in het Peul, een West-Afrikaanse taal), de reis van haar neven naar Europa aan, om hun moed te prijzen
Eva blijft zich bewust van haar privilege te kunnen reizen zonder noemenswaardige administratieve hindernissen. Na haar studies ervaart ze de nood om zich in Senegal te vestigen, niet enkel om vlakbij haar familie te zijn maar ook omdat haar werk diep ingeworteld zit in West-Afrika, in het bijzonder in Senegal. Ze voelt ook de frustratie aan van haar Senegalese collega’s vanwege de moeilijkheden die ze kennen om voor culturele manifestaties een visum te verkrijgen, zelfs indien sommige verplaatsingen in Afrika makkelijker worden dankzij het CEDEAO-verdrag voor het vrij verkeer van personen in West-Afrika. “Kunstenaars die zich vrij verplaatsen moeten de woordvoerders zijn van diegenen die niet het privilege van het “rode paspoort” kennen.“
In het kader van een “artist in residence” programma, omlijst door Wiel’s in partnerschap met Africalia, heeft Eva de mogelijkheid gehad in België te wonen en werken, en gebruik te kunnen maken van een persoonlijke studio en professionele ondersteuning. Ze heeft ook de uitwisselingen gesmaakt met andere “artists in residence”, meestal de kiem voor vruchtbare samenwerkingen. Ze was zeer verheugd over de solidariteit binnen de gemeenschap van Afrikaanse kunstenaars in Brussel, een erkenning van de unieke waarde van die ervaring voor kunstenaars afkomstig uit het Afrikaanse continent of met wortels in Afrika.
Gesprek opgetekend door Norbert Nzarubara.
