Een paar woorden over je artistieke carrière
Ik ben acteur en verhalenverteller in de MUFWANKOLO groep, een legendarisch Swahili volkstheatergezelschap uit Katanga, en ook componist en zanger in de MUJIK'A KWETU groep. Sindsdien probeer ik multiculturalisme te promoten door Katangaanse invloeden te combineren met nieuwe Europese en West-Afrikaanse klanken.
Hoe lang ben je al kunstenaar?
Ik begon als acteur bij het theatergezelschap Mufwankolo in 1999. In 2009 vormde ik de muzikale groep Mujik-a Kwetu.
Waarom heb je deze beurs aangevraagd? Hoe zal de beurs je ondersteunen?
Ik heb deze subsidie aangevraagd omdat het de groep en de groep in staat stelt om hand in hand deel te nemen aan een sociaal-politiek project en deel uit te maken van een langetermijnreflectie over sociale rechtvaardigheid. Deze kans stelt ons in staat om een project van hoge kwaliteit uit te voeren.
Wat zijn je concrete artistieke doelstellingen na deze residentie?
Productie van de show in het Institut Français en het Centre Wallonie-Bruxelles in Lubumbashi, daarna op lokale podia in de stad en de provincie, om de boodschap over te brengen in landelijke gebieden.
Wat heb je bereikt tijdens deze creatieve residentie? Wat is het resultaat (gecreëerd werk)? Wie was betrokken bij het creatieve proces?
Het werk dat dankzij de Africalia-beurs tot stand kwam, is een toneelstuk gebaseerd op de techniek van de muzikale vertelling. Het combineert directe vertelling voor het publiek met gedanste muzikale intermezzo's die het verhaal illustreren. De liedjes zijn speciaal voor Mhamiaji gecomponeerd door Sando Marteau. Het stuk bevat momenten van directe dialoog met het publiek, in de traditie van het Lush theater. Het is een tweetalig Swahili-Frans werk.
Hoe denk je dat deze activiteiten ons helpen om na te denken over de wereld van vandaag, in relatie tot de COVID-19 crisis, en/of over bouwen aan de toekomst?
Het doel van het stuk is om de ongelijkheid tussen Noord en Zuid in vraag te stellen in een gezondheidscontext die niemand ontziet en waarin het begrip "solidariteit" centraal staat.
Het stuk gaat over postkolonialisme en het gewicht van het verleden op de huidige uitdagingen van Afrika. Het gaat over het vermogen of onvermogen van Afrikanen om hun eigen lot in handen te nemen in een wereld die geregeerd wordt door geld. Het kijkt ook naar het Europese El Dorado en de realiteit van Afrikaanse migranten zonder papieren, die landen ontvluchten die hen vervolgen: "Steek je mijn hut in brand? Dan kom ik bij jou wonen". Tot slot wordt er gekeken naar de onverzoenlijke belangen van Noord en Zuid, gezien door het prisma van monetaire rijkdom.
Terwijl deze onderwerpen actueel zijn in Europa, zijn ze nog steeds taboe in de DRCongo. Het doel is om het debat te openen in een land waar de vrijheid van meningsuiting beperkt is en waar de Europese droom hele families kapot maakt.
Het werk stelt de oplossingen voor de problemen van Afrika ter discussie. Andere realiteiten kopiëren is geen oplossing: zelfs op bescheiden manieren moeten we innoveren.
Hoe voelde je je tijdens de stage? En daarna?
De subsidie motiveerde de groep echt in een tijd waarin culturele activiteiten stil lagen. Het feit dat we een deadline hadden om de show af te leveren was erg stimulerend. Het gaf ons de tijd om te werken en gaf ons een nieuwe creatieve impuls.
De voorstelling is voor verbetering vatbaar: ze moet worden bijgeschaafd, want terwijl de groep eraan werkte, wilde iedereen extra boodschappen toevoegen. Hoewel het aanvankelijke idee was om een verhaal te vertellen (waarom verlaat de immigrant de DRCongo voor Europa / hoe is het zover gekomen?), nam elke deelnemer de gelegenheid te baat om zijn of haar frustratie over de onderdrukkende macht, over het gewicht van mondiale instellingen, ook over onszelf en over de hoop op betere dagen in de toekomst te uiten.
[(
Mhamiaji
)]
