Een paar woorden over je artistieke carrière
In mijn schilderijen versmelt ik het figuratieve met abstracte achtergronden in een uitbarsting van kleur. Omdat kleuren een belangrijke rol spelen in de manier waarop we dingen zien en waarnemen - verken en verdiep ik me in primaire kleuren en probeer ik het denken over de weergave van kinderen te verbreden.
Hoe lang ben je al kunstenaar?
Ik heb 7 jaar ervaring als kunstenaar, ik begon met kunstbeoefening in 2012.
Waarom heb je deze beurs aangevraagd? Hoe zal de beurs je ondersteunen?
- Om me financieel te ondersteunen en zodat ik mijn tijd tijdens de opsluiting kan gebruiken om me volledig op mijn praktijk te concentreren;
- Om meer kunstmaterialen te kopen voor mijn praktijk;
- Om de internetkosten te dekken en de resultaten van de residentie online te kunnen delen.
Wat zijn je concrete artistieke doelstellingen na deze residentie?
- Maak meer dan 10 kunstwerken die gerelateerd zijn aan het onderwerp van dit project;
- Mijn eerste solotentoonstelling opzetten in 2021;
- Woon een kunstresidentie buiten Uganda bij;
- Met kinderen blijven werken via mijn organisatie.
Wat heb je bereikt tijdens deze creatieve residentie? Wat was het resultaat (gecreëerd werk)?
Ik maakte vier schilderijen (100cm x 75cm) in olieverf en acryl op doek. Dit werd mogelijk gemaakt door de positieve interacties van de kinderen in mijn gemeenschap, Lugala, de parochie van Lubya, om de lockdown te illustreren aan de hand van hun interacties. De kinderen stonden model voor deze schilderijen.
Ik onderhoud een sociale media-aanwezigheid voor mijn woning om het proces en de voortgangsupdates te delen. Ik heb mijn vorderingen online kunnen laten zien aan mijn oude en nieuwe publiek. Ik heb een online tentoonstelling van het kunstwerk opgezet, die een week liep en 3.815 mensen bereikte. Ik kreeg 874 likes op Instagram en 1.500 reacties op Facebook. Ik was ook in staat om mijn publiek te verbreden. Ik kon in contact komen met twee nieuwe potentiële verzamelaars die nu geïnteresseerd zijn in mijn artistieke carrière.
Hoe denk je dat deze activiteiten ons helpen om na te denken over de wereld van vandaag, in relatie tot de COVID-19 crisis, en/of over bouwen aan de toekomst?
De kinderen die ik schilderde waren opvallend blij om hun gezicht op het doek te zien, waardoor ze zich uitzonderlijk en erkend voelden. Het gebeurt niet elke dag dat een kunstenaar besluit om kinderportretten te schilderen zonder opdracht, maar ik voelde de behoefte om dit te doen in deze onzekere tijden, ik had behoefte om alle kleine positieve dingen om ons heen te vieren, en als kunstenaar vond ik dat kinderen daar één van waren.
Het werk dat ik tijdens mijn residentie heb gemaakt, toont de interacties en herinneringen van de kinderen tijdens hun opsluiting in mijn gemeenschap Lugala, de parochie van Lubya, een kleine buitenwijk van Kampala in de Rubaga-divisie. Deze werken tonen hoe de kinderen hun tijd doorbrachten tijdens de opsluiting.
De pandemie heeft het leven verder ontwricht. Het is niet langer veilig voor kinderen om in grote groepen te spelen of met elkaar om te gaan zoals voor COVID-19. Zelfs in deze nieuwe context blijven de kinderen optimistisch en blij. Zelfs in deze nieuwe context blijven de kinderen optimistisch en gelukkig. Deze glimlachen heb ik vastgelegd en weergegeven in mijn kunstwerk in de hoop meer optimisme te inspireren, zelfs in tijden van tegenspoed. Ik geloof dat het een nieuwe vorm van hoop kan zijn voor de wereld om over na te denken en van te leren.
Hoe voelde je je tijdens de stage? En daarna?
Eerst en vooral voelde ik me bevoorrecht dat ik deze beurs mocht ontvangen omdat de aanvraagprocedure zo competitief was. Tijdens de residentie voelde ik me gemotiveerd en kon ik veel tijd besteden aan mijn artistieke praktijk.
Aan het begin van de periode van opsluiting was ik er niet zeker van of ik toegang zou krijgen tot voldoende kunstmaterialen om door te kunnen gaan met mijn werk. Dankzij de CIL-beurs kon ik echter alle materialen krijgen die ik nodig had, wat me de zekerheid gaf om de kunstwerken te maken die ik me had voorgesteld. Ik kreeg ook de kans om tijdens de residentie een geheel nieuwe schilderstijl uit te proberen. Ik besloot om effen kleuren in het frame te gebruiken om de sfeer van opsluiting te creëren en te weerspiegelen.
Nadat ik had gezien welke gevolgen dit had voor mijn praktijk, besloot ik om geen nieuws over COVID-19 meer te consumeren. Ik herinnerde mezelf er ook aan dat ik iets deed om COVID-19 aan te pakken door mijn kunst door de positiviteit van kinderen te delen. Toen voelde ik me als kunstenaar tevreden om meer glimlachen te schilderen op de gezichten van de kinderen die aan dit project deelnamen. Het was lonend en bevredigend om andere mensen gelukkig te zien door mijn acties. Ik heb besloten om door te gaan met het maken van meer werk geïnspireerd door dit project en te zien hoe ver het gaat. Misschien komen deze werken wel terecht op de muren van een van de galerieën hier in Uganda.
Op de parkeerplaats
Al het andere kan wachten
De koningin zelf
De transporteur
